این دیپلمات کهنه‌کار 63ساله این روزها به‌خاطر حضور پررنگ‌تر روسیه در عرصه جهانی و به‌ویژه نقش فعال در ماجرای سلاح‌های شیمیایی سوریه مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته‌است. او در یک دهه گذشته در همه مذاکرات حساس منطقه‌ای و جهانی نماینده سرسخت و انعطاف‌ناپذیر روسیه بوده‌است.
به همین‌خاطر روزنامه نیویورک‌تایمز اخیرا به او لقب «مرد نه گو» را داد. چند‌ماه قبل وقتی همه‌‌چیز درباره سوریه به‌نظر به سوی حمله قطعی آمریکا پیش می‌رفت، یک تماس تلفنی لاوروف به جان کری وزیر خارجه آمریکا این حمله را منتفی کرد. کمتر از یک هفته بعد این طرح روسیه بود که همه شرایط را درباره سوریه تغییر داد. رایزنی‌های لاوروف در این رابطه واشنگتن و سوری‌ها را قانع کرد که طرح مطرح شده بهترین اقدام است تا هم جلوی اقدام نظامی گرفته شود و هم تضمین استفاده نشدن از تسلیحات شیمیایی جایی برای اما و اگر نگذارد.
لاوروف در‌واقع در تمامی سال‌های گذشته یکی از مهره‌های مهم و راهبردی برای ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه بوده است. او به‌ویژه در جریان سوریه به‌عنوان یک دیپلمات فنی و با اطلاع از همه زیر و بم‌های سیاست توانست احتمال اقدام نظامی یکجانبه آمریکا علیه سوریه را به پیروزی برای روسیه تبدیل کند. از حدود ۱۰ سال قبل با وجود همه تغییر و تحولات در روسیه لاوروف سکان دستگاه دیپلماسی روسیه را در اختیار داشته و نشان داده که از افراد مورد اعتماد مرد قدرتمند روسیه یعنی پوتین است.
سال ۲۰۰۴ ولادیمیر پوتین او را که در آن زمان پست سفیر روسیه در سازمان ملل را داشت به‌عنوان وزیر امور خارجه منصوب کرد. لاوروف در جریان‌های اخیر بین‌المللی از سال‌ها سابقه و تجربه‌خود در دیپلماسی استفاده کرده است. او توانست با همین تجربه جلوی احتمال اقدام‌های یکجانبه آمریکا را بگیرد. در امتیاز و اعتبار توافق‌های اخیر حتی اگر طرح به نام ولادیمیر پوتین باشد، کسی نمی‌تواند نام لاوروف را حذف کند.
لاوروف به‌ویژه پس از ریاست‌جمهوری مجدد پوتین باردیگر تلاش کرده نقش روسیه را به‌ویژه در خاورمیانه به رخ دیگران بکشد. او توانست آمریکا را به‌ویژه در بحرانی مانند سوریه به گفت‌وگویی دوجانبه بکشاند که در آن کرملین نقش خود را در عرصه جهانی احیا کند. علاوه بر ۱۰ سال فعالیت در پست وزیر امور خارجه روسیه، سرگئی لاوروف تجربه بیش از یک دهه نمایندگی روسیه در سازمان ملل را داشته؛ تجربه‌ای که او را با همه زیر و بم‌های کار شورای امنیت آشنا کرده است.
در سازمان ملل لاوروف به‌خاطر کنترل و مهارتش در مدیریت جلسات طولانی و تسلط خوب به مسائل مختلف شهرت داشت. شاید همین تجربه است که باعث شده او بار دیگر قدرت دیپلماسی را در مقابل راهکاری نظامی برای حل و فصل مسائل به رخ بکشد. آموزش‌های لاوروف و شروع کار او از زمان حکومت شوروی او را برای شرایط سخت دیپلماسی آبدیده کرده است.
در جوانی هر چند او قصد داشت به‌خاطر علاقه به فیزیک به دانشگاه تحقیقات هسته‌ای برود اما سرانجام تحصیلات خود را در مؤسسه روابط بین‌الملل مسکو در سال 1972تمام کرد و در سال 1981برای کار در سازمان ملل به نیویورک رفت. لاوروف که سیگار را با سیگار روشن می‌کند، زبان انگلیسی را بسیار سلیس حرف می‌زند و فرانسه هم در کنار زبان سینهالی(زبان رسمی سریلانکا) آموخته است. همین تجربه لاوروف شاید باعث شده که کلینتون و رایس، وزرای امور خارجه آمریکا مذاکره با او را سخت و دشوار بدانند 22سال بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، نفوذ روسیه در خاورمیانه به میزان بی‌سابقه‌ای رسیده است؛ نفوذی که کسی نمی‌تواند نقش مرد اول سیاست خارجی روسیه را در آن نادیده بگیرد.
